அண்டை வீட்டு நல்லவன்! - சிறுகதை
அசையாம பல மணி நேரமா காம்பவுண்டு சுவத்துக்கு முட்டுக்கொடுத்து உக்காந்திருக்காரே... அவர் பேரு
பார்த்தசாரதி. இப்ப யார்கிட்டயும் பேச மாட்டார். அவருக்கு பொண்டாட்டியோட
சண்டை. ரெண்டு நாளா வயிறும் சரியில்லை; வாழ்க்கையும் சரியில்லை. அதனால,
ஒருத்தர்கிட்டயும் பேசக் கூடாதுங்கற வைராக்கியம் அவருக்கு.அவரைப் பார்க்க ரொம்ப நாள் கழிச்சு ஒரு ஃப்ரெண்டு வந்தாங்க. பேரு அமுதவள்ளி. பார்த்தசாரதியோட அந்தக் காலத்து டாவு. அவங்களுக்கு இப்ப ரெண்டு குழந்தைங்க. பார்த்தசாரதிகிட்ட, `கல்யாண வாழ்க்கை எப்படிடா போயிட்டிருக்கு?’னு கேட்டாங்க. பார்த்தசாரதிக்குக் கல்யாணம் முடிஞ்சி, ஆறு மாசம்தான் ஆச்சு. தாம்பத்ய வாழ்க்கையில பயங்கரத் தகராறு; டப்பா டான்ஸ் ஆடுது. ஆனா, சோத்துக்கு உப்புப் போட்டுத் திங்கறவன், பொண்டாட்டி சரியில்லைனு அடுத்தவன் பொண்டாட்டிகிட்ட புகார் பண்ண மாட்டான். பண்ணினா அது அசிங்கம். அதுவுமில்லாம, பேசக் கூடாதுங்கற வைராக்கியம். ஆனா, காலங்காத்தால இயற்கை உபாதை முட்டிட்டு நிக்குமே... அப்படி துக்கம் தொண்டைக்குழியில பீறிட்டு நிக்குது. அழாம இருக்க முடியாது. பார்த்தசாரதி வெடிச்சிட்டாரு. `ஓ...’னு ஒரே அழுகை.
“எனக்கு வீடே பிரச்னைதாண்டி. மூக்குல மொளகாப்பொடி தூவிக்கிட்டு, `ஹச்சு... ஹச்சு’னு தும்மிக்கிட்டே, ஒன்பதாயிரம் ஓட்டை இருக்கிற முண்டா பனியனைப் போட்டுக்க நீ ட்ரை பண்ணியிருக்கியா?”
``டேய்... லூசு... உன்னோட முண்டா பனியனை நான் எதுக்குடா போட்டுக்கணும்?”
